Արեգ Գևորգյան
Քանի որ իմ ընկերները
լավ էլ պատմեցին Իզմիրի տիեզերագիտական ճամբարի ցերեկների մասին, ես էլ կպատմեմ մեր
մի գիշերվա մասին:
Երբ մենք արդեն տնավորվել
էինք, հայ չտեսած ամերիկացի դասատուներն եկան և հարցրեցին.
-Դուք շոկոլադ և ուտելիք
ունե ՞ ք: Եթե ունեք, տվեք մեզ,
որ սառնարանում դնենք:
Մենք «կտանք, բա չենք
տա» դեմք ընդունեցինք: Նրանք գնացին: Գիշերը
կիսվեց թե չէ, Արմանը կամացուկ բացեց իր շոկոլադով
լի ճամպրուկն, ու մենք սկսեցինք շոկոլադն ուտել հետախույզի զգուշությամբ: Արմանը Վարդանին
մահճակալի երկրորդ հարկից շոկոլադ հյուրասիրեց, բայց թարսի պես շոկոլադը ընկավ Վարդանի գլխին: Մենք սկսեցինք
ծիծաղել , մեր ձայնից հսկիչը մեկ էլ պուկ հայտնվեց սենյակում, քիչ հետո էլ պուկ հայտնվեց
մեր ընկեր Արտակն ու տեսնելով անկյունում կանգնած կիսամերկ տղաներին, ջղայնանալու փոխարեն
սկսեց ծիծաղել:
Комментариев нет:
Отправить комментарий